W 2021 roku minęło 100 lat od śmierci Piotra Kropotkina, anarchisty i w swoim czasie także światowej sławy geografa, który przedstawił kluczową krytykę hipotezy o konkurencji jako decydującym zasadzie rozwoju społeczeństwa, forsowanej przez darwinistów społecznych. Sam będąc wielbicielem Darwina, wykorzystał swoje obserwacje podczas badań na Syberii do napisania książki "Wzajemna pomoc: czynnik ewolucji". Ukazała się ona po raz pierwszy w 1902 roku, a po czesku po raz pierwszy i ostatni w 1922 roku. Kropotkin dowodzi w niej, że wzajemnie korzystna współpraca i wzajemność - zarówno w przypadku jednostek, jak i gatunków - odgrywają w królestwie zwierząt i społeczeństwie ludzkim znacznie ważniejszą rolę niż zindywidualizowana, konkurencyjna walka. Kropotkin starannie zbudował swoją teorię, którą spopularyzował w książce "Wzajemna pomoc". Jego przesłanie jest jasne: w solidarności tkwi siła. Książka jest krytyką społecznego darwinizmu i walki o byt, ale przedstawia także argumenty za anarchistycznym komunizmem. Na licznych przykładach - zarówno z królestwa zwierząt, społeczności rdzennych, wczesnoeuropejskich wspólnot, średniowiecznych miast, cechów, ruchu robotniczego, jak i życia zwykłych ludzi - ukazuje znaczenie i korzyści płynące z wzajemnej pomocy. Krytykuje państwo za to, że zniszczyło historycznie ważne instytucje pomocy i solidarności oraz że poprzez narzucanie i ochronę prywatnej własności prowadziło w społeczeństwach raczej do walki o byt. Wydanie zostało uzupełnione przedmową antropologów Davida Graebera i Andreja Grubačica oraz obszernym studium Iana McKaya, który odnosi pracę Kropotkina do współczesnego kontekstu.