Tom poetycki Po dwóch stronach nieba to swoista forma rozmowy z Czytelnikiem za pośrednictwem poezji, a głównym wątkiem tej rozmowy jest niejednoznaczność, dualizm, dwutorowość zjawisk. Obecnym czasom można bowiem przeciwstawić odległe dziś lata wojny, współczesny pęd życia zestawić z dawnym spokojem choćby poprzez powrót do domów naszego dzieciństwa, a wartość otaczającego nas dobrobytu ocenić przez pryzmat utraty tego, co naturalne. Mijają epoki, czy jednak można powiedzieć, że mijają pewne uniwersalne wartości?\nZebrane w prezentowanym tomie wiersze to jednak również próba poszukiwania źródła i sensu słów. Uważam bowiem, że wyrazy wyrażające uczucia nie stanowią jedynie budulca zwyczajnej wypowiedzi, lecz wypowiadane uparcie, cierpliwie, wielokrotnie, budują rzeczywistość i stale wskrzeszają to, co nam dane, a co jednak pochodzi z niedostrzeganej przez nas rzeczywistości. Mogę powiedzieć, parafrazując słowa Hamleta: reszta jest niezrozumieniem. Mogę powiedzieć tylko tyle i aż tyle..

Zaskoczenie

Nie zdumiewa mnie zło w człowieku\nNie zdumiewa mnie zło – to źle\nNie zdumiewa mnie mróz bez śniegu\nNie zdumiewa mnie świat we mgle.

Zaskakuje mnie dobro w Bogu\nZaskakuje mnie Bóg – to źle\nZaskakuje poezja w głogu\nZaskakuje mnie dobro w tle.

Nie zdumiewa mnie zło przed metą\nZaskakuje brak zła – to źle\nZaskakuje mnie że poetą\nKtoś się staje tuż obok mnie.

Zaskakuje mnie wiersz w człowieku\nChoć nie wyszedł mu z ust – to źle\nNie zdumiewa mnie że poetów\nDziś najwięcej jest w moim śnie.

Nie zdumiewa mnie że herezją\nBywa wolność i wiersz – to źle\nZaskakuje mnie że poezją\nJest zło w centrum i dobro w tle.