Książka zajmuje się różnymi aspektami ponad dwudziestoletniej obecności Armii Radzieckiej w Czechosłowacji w latach 1968-1991. Śledzi okoliczności jej osiedlenia się w kraju, bezpośrednio wynikające z inwazji wojsk Układu Warszawskiego w sierpniu 1968 roku, aktywne ingerencje w rozwój polityczny we wczesnej fazie tzw. normalizacji oraz wszechstronne wsparcie, jakiego udzielał jej reżim normalizacyjny. Zwraca uwagę na ciemną stronę tego wsparcia, kiedy systematyczne faworyzowanie interesów radzieckich, często kosztem mieszkańców miejscowych i środowiska naturalnego, szło w parze z rezygnacją państwa czechosłowackiego z przestrzegania praworządności i sprawnego zarządzania własnym terytorium. Przybliża często problematyczne współżycie posadek radzieckich i lokalnej ludności, która w danej sytuacji nie znajdowała na szczeblu centralnym należnej ochrony. W tym kontekście zwraca uwagę także na sprzeczne logiki, które ramy tego współistnienia: oficjalną politykę bratniej współpracy z jednej strony oraz kontrwywiadowczą ochronę radzieckich obiektów wojskowych z drugiej. Autorka rejestruje ślady, które obecność Armii Radzieckiej pozostawiła w zbiorowej pamięci, oraz poświęca uwagę okolicznościom jej opuszczenia kraju w latach 1990-1991, które rozpoczęło się bezpośrednio wraz ze zmianą ustroju politycznego. Długotrwałą obecność Armii Radzieckiej przedstawia jako istotnie polityczne i zapolityzowane zagadnienie, które od samego początku było przedmiotem sporów o władzę, a następnie propagandy i celowej manipulacji. Studium opiera się na obszernej bazie źródłowej o charakterze krajowym i lokalnym.