Goethe, jakbyśmy spotkali go po raz pierwszy: u szczytu swojej biograficznej twórczości Rüdiger Safranski przedstawia tego geniusza wieku w nowym świetle. U żadnego autora nowszych czasów źródła biograficzne nie płyną tak obficie, a jednocześnie żaden nie budzi tak wielu opinii i interpretacji. Safranski, mistrz wykładu z perspektywy dziejów duchowego rozwoju, zbliża się do Goethego wyłącznie na podstawie źródeł pierwotnych - dzieł, listów, dzienników, rozmów, notatek współczesnych. Powstaje w ten sposób niezwykle żywy obraz człowieka, którego życiowa droga obejmuje okres od figlarnego rokoka po trzeźwy wiek kolei, człowieka, któremu cała jedna epoka zawdzięcza swoją nazwę: epoka Goethego. Wczesne dzieła literackie Goethego do dziś stanowią pewien punkt odniesienia. Jemu samemu jednak po okresie kultu geniuszu życie literackie we Frankfurcie znudziło się. Zaryzykował radykalny krok i w 1775 roku wyjechał do małego księstwa sasko-weimarskiego, gdzie jako przyjaciel księcia ostatecznie pełnił urząd ministra stanu. Choć nadal tworzył niezapomniane wiersze, dramaty i powieści oraz pracował nad „Faustem”, coraz bardziej uświadamiał sobie, że prawdziwym dziełem może być także jego własne życie, któremu w burzliwych czasach chciał nadać niepowtarzalny kształt. Rüdiger Safranski opisuje nie tylko twórczość Goethego i jego epokę, lecz także tę poetycką pracę nad sobą. Jego książka jest więc również przykładem sztuki życia, która częściowo się powiodła, częściowo zawiodła, ale mimo to pozostaje dla nas nieustannie ważna i pouczająca. Czeski czytelnik otrzymuje teraz, po ponad 46 latach, w ręce spójną, wysokiej jakości i nowocześnie ujętą biografię Goethego, która w Niemczech została przyjęta z entuzjazmem.