Lata ryzykownego życia w sowieckiej polityce są niezwykłą sondą w najwyższe sfery sowieckiej polityki od lat 20. do początku lat 50. XX wieku. W przeciwieństwie do większości prac skupiających się na postaci sowieckiego dyktatora J. W. Stalina, Fitzpatrick skupiła się na jego najbliższych współpracownikach. Na podstawie ówczesnej korespondencji, materiałów urzędowych oraz licznych wspomnień i pamiętników pokazuje, że za Stalinem stała grupa wiernych, którzy tworzyli wyjątkowo efektywny zespół aż do śmierci Stalina w 1953 roku. Oddani Stalinowi towarzysze nie tylko ściśle z nim współpracowali, lecz także należeli do jego najbliższych i zazwyczaj jedynych zaufanych osób. W skład zespołu na przestrzeni trzydziestu lat wchodzili między innymi Mołotow, Małenkow, Kaganowicz, Woroszyłow, Beria, Andriejew czy Chruszczow. W wyniku terroru politycznego, który nie oszczędzał ani członków zespołu, ani ich rodzin, jego skład zmieniał się wielokrotnie. Czasami zespół służył do przenoszenia odpowiedzialności ze Stalina na kolektyw, innym razem sowiecki despot testował na swoich współpracownikach swoje pomysły. Wielokrotnie zdarzało się też, że z powodu niechęci członków zespołu Stalin uchylał swoje decyzje. Według Fitzpatrick panowała w zespole pewna hierarchia odzwierciedlająca zmienną władzę polityczną poszczególnych osób. Autorka poprzez analizę funkcjonowania zespołu konstruuje zupełnie nowy obraz Stalina w jego środowisku pracy i rodzinnym, co zasadniczo zmienia nasze wyobrażenie o rządzeniu Związkiem Radzieckim przez większość jego istnienia.

Wydanie książki zostało wsparte przez miasto stołeczne Praga.