Nauka ostatnich dwóch stuleci zredukowała mityczne wyobrażenia o wodzie do prostego chemicznego wzoru „czystej wody”, a także różnych substancji w niej rozpuszczonych. Wygenerowała ogromną liczbę częściowych odkryć i przeważnie odrzuciła te dawne, które dopiero pod wpływem najnowszych badań zaczyna ostrożnie ponownie doceniać. A jednak nie dostarczyła nam znacznie głębszego wyobrażenia o wodzie niż mieli nasi odlegli przodkowie. Autorka tej książki, która zawodowo przez całe życie zajmowała się jakością wody, z czasem coraz bardziej uświadamiała sobie, że nowoczesne badania nad wodą wypierają szereg sprawdzonych lub możliwych do zweryfikowania obserwacji, które nie mieszczą się w utartym wyobrażeniu o wodzie współczesnej nauki. A na schyłku swojej kariery napisała drobną obronę wody „w całej jej szerokości, głębi i wielkości”. Tę pracę skierowała do szerokiej publiczności, aby lepiej poznała wodę i mogła w ten sposób odnowić dawny szacunek dla życiodajnego żywiołu. Książka jest jednak także subtelnym wezwaniem do środowiska naukowego zajmującego się badaniem wody, aby poszukiwało nowego paradygmatu wody, który w satysfakcjonujący sposób uwzględni również szereg wodnych anomalii, dla których dziś nie mamy wyjaśnienia, i które dlatego stoją na uboczu zainteresowania, pozbawiając tym samym nasze ogólne poznanie wody o nowe wymiary.