Łacińska wersja Apokalipsy Ezdrasza (4 Ezd) zawiera żydowską apokalipsę (z końca I wieku n.e.), poprzedzoną chrześcijańskim wprowadzeniem z II wieku zakończoną chrześcijańskim apendyksem.Dodatki te są wyrazem aprobaty Kościoła rzymskiego dla treści utworu, Całość charakteryzuje temat wierności Bogu i Sądu Ostatecznego. Problem cierpienia jest tu rozważany w formie dialogu pomiędzy aniołem Urielem a „widzącym” Ezdraszem. Treść żydowskiej apokalipsy odsyła do tworzącego się kanonu Biblii Hebrajskiej, dodatki chrześcijańskie natomiast odwołują się do Nowego Testamentu jako wypełnienia dawnych zapowiedzi.