\"Książka przedstawia realia tzw. odwilży gomułkowskiej, czyli lat 1956–1959, w województwie gdańskim. Z perspektywy historii PRL okres ten wydaje się niezbyt długi, miał on jednak istotne znaczenie dla rządzącej krajem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Wystąpiły wówczas zjawiska świadczące o panującym w niej kryzysie, takie jak załamanie się partyjnych finansów czy gwałtowny spadek liczby członków i kandydatów chętnych do zasilenia jej szeregów. Kryzys ten nie ominął również Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Gdańsku. \nW książce ukazano zachodzące w partii przemiany organizacyjne, scharakteryzowano jej kadry oraz opisano działania władz wojewódzkich zmierzające do utrzymania kontroli nad powierzonym im terenem. Omówione zostały poszczególne aspekty funkcjonowania partii w województwie gdańskim: budżet, system nomenklatury czy szkoleń partyjnych. Porównano też jej położenie z sytuacją innych komitetów wojewódzkich. Przedstawiono główne kierunki polityki partyjnej na polu prasy, gospodarki i relacji z Kościołem, ale też wobec wybranych grup: członków sojuszniczych ugrupowań, „ludzi morza” i rolników, Kaszubów, wierzących członków partii, środowisk młodzieżowych, kobiet oraz radnych.\nW drugiej połowie 1958 r. partia zaczęła wychodzić z kryzysu. Stopniowo odbudowywała swój autorytet i znowu przyciągała nowych kandydatów. Za symboliczny koniec tego procesu uważa się III Zjazd KC PZPR z marca 1959 r.

\"