Ta książka traktuje o kształtowaniu duszy. Próbuję w niej stworzyć psychologię duszy, napisać esej zawierający nową wizję psychologii z punktu widzenia duszy. Jest to więc książka staroświecka i jednocześnie radykalnie nowatorska, ponieważ wraca do klasycznych pojęć duszy, a zarazem głosi idee, nad którymi współczesna psychologia nawet jeszcze nie zaczęła się zastanawiać. Duszy nie da się pojąć wyłącznie przez psychologię, dlatego nasza wizja opuszcza nawet pole tego, co zwykle uważa się za psychologię, i zapuszcza się głęboko w obszary historii, filozofii i religii. Książka sięga ku nowemu myśleniu i odczuwaniu psychologicznemu, lecz jej korzenie wciąż mocno tkwią w głównym nurcie naszej kultury psychologicznej; żywią ją nagromadzone wglądy naszej zachodniej tradycji od Greków, przez renesans i romantyków, aż po Freuda i Junga. Celem książki jest ponowne otwarcie pytań o duszę i wystawienie duszy na nowe pytania. Chciałbym rzucić światło na mroczne tematy, lecz nie pragnę na nie rzucać takiego rodzaju światła, które zakończy badanie. Książka ma położyć fundamenty psychologii archetypalnej, dlatego także pokazuje, jak powinno się pracować na tym nowym polu. Trzyma się podstawowego doświadczenia psychologicznego - mianowicie że dusza nieustannie przemawia do siebie w stale powtarzających się motywach i za każdym razem nowych wariacjach, podobnie jak muzyka; że dusza jest niezmiernie głęboka i mogą ją oświetlać jedynie wglądy, błyski w ogromnej jaskini niezrozumienia; wszak w królestwie duszy ego jest jedynie żebrakiem.