Komiks z elementami autobiograficznymi i silnym psychologicznym zabarwieniem rozgrywa się głównie w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX wieku w Polsce. Stopniowo odsłania się przed nami obraz życia na polskiej wsi, które w wielu aspektach przypomina to czeskie, ale jednocześnie jest całkowicie swoje i autentyczne. Historia zaczyna się w miasteczku Wilczyn, czyli „Vlčín”, w którym zwykłe życie niemal codziennie przeplata się z magicznym, sennym światem. W miasteczku, gdzie spotkanie przewodniczącego partii komunistycznej, policjanta i księdza przy kieliszku wódki i kiszonych ogórkach było rzeczą powszednią. Miasteczko, w którym urodziła się mała „wielka” dziewczynka, stanowi tło dla niezwykłej opowieści, którą można też odczytywać jako psychologiczną sondę w często mroczne zakamarki dusz dręczonych depresjami i poczuciem bezsilności, w świat kłótni, ale też w świat nietuzinkowych przygód często towarzyszących czarnym, a nawet mrocznym żartom. Opowieść pokazuje, jak wczesne wydarzenia - nie tylko przyjazne i radosne, lecz często także osłabiające, zagrażające i niezrozumiałe - kształtują nasze późniejsze życie, świat wokół nas i nas samych. Narracja, dla której charakterystyczne są przenikania do świata poza zwykłą rzeczywistością, do świata rytuałów, symboli, zwierzęcych istot, w istocie prowadzi nas aż do naszych wciąż obecnych dzikich instynktów i pragnienia wolności.