Wyniki późnego myślenia Nietzschego przez ponad sto lat były czytane, objaśniane i cytowane jako niedokończone systematyczne dzieło zatytułowane Wola mocy, które często uważano za jego pracę zasadniczą. Była to kompilacja z pozostawionego dorobku, przygotowana przez Petera Gasta (Heinricha Köselitza) oraz siostrę autora. Ta kompilacja miała istotny wpływ na recepcję ostatniego etapu filozofii Nietzschego. Zawdzięczała to przede wszystkim przejrzystemu porządkowi tematycznemu, opartemu na jednym z Nietzschego planów zamierzonego dzieła, a także redukcji materiału tekstowego do 1067 ponumerowanych fragmentów. Bez możliwości skonfrontowania Woli mocy z kompletną spuścizną, która tymczasem ukazała się w krytycznym wydaniu zbiorczym (ostatnio pod redakcją G. Colliego i M. Montinariego), dziś nie jest już dopuszczalne publikowanie tej kompilacji w dotychczasowej formie. Nieco mniej do przyjęcia byłaby jednak alternatywa polegająca na skonfrontowaniu czytelnika z całym materiałem późnej spuścizny bez jakiegokolwiek klucza treściowego i przede wszystkim bez możliwości odnalezienia w nim aforyzmów Woli mocy cytowanych i interpretowanych tak długo i przez tak wielu znaczących autorów. Podczas gdy w wielkich literaturach, np. francuskiej czy angielskiej, istnieje jeden lub więcej starszych przekładów Woli mocy, a równocześnie dostępne są tam również tłumaczenia kompletnego krytycznego wydania, czeski czytelnik z późnej spuścizny ma do dyspozycji wciąż tylko kilka bardzo skromnych i wysoce selektywnych wyborów z lat czterdziestych XX wieku. Nowy czeski przekład zatem przedstawia kompletną spuściznę z lat 1885-1889 w sprawdzonym brzmieniu wydania krytycznego i jednocześnie opatruje ją aparatem (oryginalną zawartością Woli mocy z numerami aforyzmów i konkordancją między Wolą mocy a wydaniem krytycznym), który pozwoli zainteresowanym przeczytać spójnie aforyzmy dotyczące określonego tematu według układu Woli mocy lub odnaleźć dowolny aforyzm z Woli mocy także w czysto chronologicznym układzie wydania krytycznego. Ostateczna edycja tłumaczenia jest więc zwrócona zarówno ku przeszłości, ku historii recepcji, którą Wola mocy silnie wpłynęła, jak i ku przyszłości, ponieważ dopełnione tłumaczenie tej części spuścizny z ostatnich pięciu lat twórczości Nietzschego będzie można w każdej chwili kontynuować tłumaczeniem spuścizny z wcześniejszych okresów.