Prawo i polityka muszą pozostawać w ścisłych relacjach. Jest to bowiem nieodłączny element demokracji przedstawicielskiej, która charakteryzuje demokratyczne państwa prawne (w kontekście Polski por. art. 2 Konstytucji RP). Co więcej, nawet przy mechanizmach demokracji bezpośredniej czy też instytucjach partycypacyjnych (np. referendum, weto ludowe, recall) nie jest możliwe odłączenie sfery polityki od strefy tworzenia prawa.Max Webber twierdził, że polityka to dążenie do udziału we władzy lub do wywierania wpływu na podział władzy, czy to między państwami, czy też w obrębie państwa, między grupami ludzi, jakie to państwo tworzą.Nie ma wątpliwości, że polityka powinna działać w granicach wyznaczonych przez prawo. To znaczy, że politycy oraz ich aktywność nie może naruszać obowiązujących norm.Z drugiej strony polityka posiada funkcję kreacyjną względem prawa. Przy uzyskaniu odpowiedniej legitymacji politycy mogą zmieniać normy prawne.Niniejsza monografia naukowa ma za zadanie odpowiedzieć na pytanie: jak dziedziny prawa i polityki wpływają na siebie i współoddziałują? Gdzie leżą zagrożenia, a gdzie znajdują się szansę w kooperacji?