Treść książki jest owocem dyskusji zainicjowanej przez Katedrę Psychologii Ogólnej KUL (do której włączyli się naukowcy z innych ośrodków), zmierzającej do określenia stanowiska współczesnej psychologii wobec problematyki „normy”, m.in. jako wyraz potrzeby formalnego określenia autorytatywnych zasad kodeksu etyki zawodu psychologa jako badacza naukowego i praktyka. Z drugiej strony, w świecie narastających konfliktów i dylematów moralnych związanych z „rozproszeniem norm”, wzrasta potrzeba pierwotnej więzi człowieka z przyrodą, potrzeba jej sakralizacji oraz potrzeba integracji biologicznych i psychicznych struktur osobowości z wyższymi, duchowymi jej wymiarami. Problematyka normy pojawia się zatem w psychologii nie tylko w sytuacji interpretacji funkcji statystycznych wyznaczników „tendencji centralnych” w rozkładach danych empirycznych, ale także wówczas, gdy formułuje się postulaty respektowania wymogów podstawowych wyznaczników jakości życia ludzkiego, standardów wartościowania i „normowania” działalności indywidualnej i społecznej.