Św. Alfons doskonale znał środowisko zakonne, spowiadał siostry, sprawował posługę kierownictwa duchowego, był życzliwym dobrodziejem i przyjacielem kilku klasztorów żeńskich.

Jako człowiek duchowy wiedział też, co powinno charakteryzować prawdziwą oblubienicę Jezusa Chrystusa, czyli po prostu świętą mniszkę.

Nie napisał jednak tego ascetycznego dzieła tylko dla zakonnic. Adresatami byli również zakonnicy i świeccy, ponieważ objaśnia w nim uniwersalne cnoty chrześcijańskie i pokazuje, jak dążyć do świętości.

Równie cenne są modlitwy przeplatane aktami pobożnych uczuć, w charakterystyczny dla Doktora Najgorliwszego sposób wyrażające wielką miłość i oddanie Temu, który pierwszy nas umiłował.