Co zrobić, by na smutnych twarzach pojawił się szczery uśmiech? Jak pomóc młodym, którzy są samotni i nie potrafią nawiązać kontaktu z innymi? Jaką terapię doradzić narkomanom, którzy mają zgaszony wzrok i są martwi w środku?
Odpowiedź na te i inne pytania znajdziemy w tej książce. Zawiera ona serię katechez wygłoszonych w ostatnich latach przez Matkę Elvirę do młodych i ich rodzin, którzy podążają drogą od ciemności do Światła. W tekście przeplatają się życie i wiara. Obok wspomnień osobistych są odniesienia do historii Wspólnoty Cenacolo. Matka Elvira dzieli się w książce doświadczeniem bycia kochaną przez Kogoś, kogo nie widać, ale o kim się wie, że jest blisko, które zmienia serce człowieka i budzi w nim odwagę do stawienia czoła wszelkim przeciwnościom. Mówi o pięknie życia, które odnajduje Boga.