To dzieło literackie i duchowe ukierunkowało wiele pokoleń

na pełne wiary rozumienie własnego istnienia na tym świecie.

Pieśń słoneczna św. Franciszka z Asyżu, znana też jako Pochwała stworzeń, to nie tylko znamienny przykład początków liryki włoskiej. To przede wszystkim świadectwo, z którego wyłania się w całej swej krasie Autor, wrażliwy nie tylko na słowo, ale przede wszystkim na człowieka i całe stworzenie. Ojciec prof. Kijas, analizując niełatwą sytuacją egzystencjalną Franciszka, wydobywa z treści utworu jego żywą postać. W ten sposób rysuje też pewien program, plan działania dla współczesnego czytelnika. Podpowiada, jak radzić sobie z dylematami i frustracjami, aby brać odpowiedzialność za życie i cieszyć się jego pięknem. To ożywcza lektura na dzisiejsze czasy, pozwalająca odzyskiwać i utwierdzać się w postawie wewnętrznego pokoju oraz uwielbienia dla pełnego miłości Boga, hojnego Stwórcy wszystkich rzeczy.

Oryginalność Franciszka polega na tym, że nie ucieka od świata,

ani nim nie gardzi. () przeciwnie wręcz, udaje mu się wydobyć

pochwałę z bólu i światło z ciemności.