Bajkowe, zabawne i przyjemnie melancholijne zatrzymania w niedawno minionych czasach. Opowiedziana z perspektywy dziecka, sugestywnie i z humorem historia z miejskiej peryferii, z miejsc i czasów, które prędzej czy później każdy z nas musi opuścić. Wspomnienia - mniej lub bardziej życzliwe - pozostają jednak na zawsze. Czy kiedykolwiek pragnęliście wrócić do dzieciństwa, do czasu odkryć i zachwytu, kiedy najzwyklejsze rzeczy mają posmak tajemnicy, a wydarzenia historyczne wydają się banałami? Gorzkosłodka opowieść o starym Hloubětínie widziana oczami małego chłopca z zwyczajnej (a jednak tak niezwykłej) rodziny przesuwa percepcję właśnie w tym kierunku. Książka żywym, bogatym, niewymuszonym językiem opisuje lawirowanie między symbolami umierającego już socjalizmu i bolesne zderzenie dziecięcych marzeń z rzeczywistością. Nie dajcie się zwieść zabawowej tonacji: to lektura o poważnych sprawach. Autor nie obawia się zostawić niektórych drobnych wątków bez wyjaśnienia, by potem zebrać wystające końce i zręcznie wpleść je w finał. Urok tej książki polega na tym, że kończy się w momencie, gdy zmienia się postrzeganie świata przez głównego bohatera i nagle wszystko staje się inne. Nie musimy czytać o zuchwalstwach, pierwszych miłościach czy frustracjach seksualnych - jedynie o szalonych i czasem niebezpiecznych chłopięcych przygodach. Z odejściem dzieciństwa odchodzi też stary Hloubětín, peryferia Pragi, bo przez tę dzielnicę poprowadzi autostrada. Nadechodzi nowa era…