Piszemy sierpień 2002. Czechy dotknęła tysiącletnia powódź, swoim rozmiarem przypominająca biblijną historię Noego. Setki osób straciły swoje domy, tysiące musiały zostać ewakuowane z zalanych terenów. Również Żydzi z Josefova i z innych części Żydowskiego Miasta muszą opuścić swoje mieszkania. Szukają schronienia u swoich współwyznawców. W żydowskim pensjonacie pana Reicha na Vinohradach, jakby z rozkazu losu, spotyka się dziesięciu mężczyzn tworzących minjan. Są w różnym wieku, od piętnastu do osiemdziesięciu lat, z różnych środowisk, z różnymi życiowymi doświadczeniami. Ich losy stopniowo odsłaniają się poprzez historyjki, które opowiadają sobie w długich chwilach, albo wspomnienia, które w tej wyjątkowej sytuacji do nich powracają. Razem z nimi na nowo odkrywa się zło, nonsens, absurd niechlubnych minionych reżimów, które prześladowały głównie Żydów. Gorzkie, lecz mimo wszystko aż niewiarygodnie komiczne osobiste historie prozaik David Jan Novotný przekazuje nam własnym i dzielonym doświadczeniem. Zna współczesny żydowski świat Pragi, jego środowisko, język, zwyczaje i obrzędy. Opowiadane przez niego historie, które snuje życzliwie, z charakterystycznym ironicznym humorem, nabierają w jego wykonaniu mądrości dawnych biblijnych pouczeń i pewnego pogodzenia z wiedzą, która przekracza całe pokolenia. Od sześćdziesięciu lat nie miałem tu być. Gdzie jesteście wy, gdzie jestem ja? A gdzie są inni?