Intymne relacje rodzinne czy partnerskie to tradycyjna domena powieści kobiecych i dziewczęcych. Literatura „wysoka” jakby obawiała się tego tematu, a może nawet go nieco brzydziła. Tym większe zainteresowanie budzi więc, gdy jakiś autor potrafi ująć go w sposób niebanalny, niesentymentalny i niekonwencjonalny. Petře Soukupovej udało się to już w pierwszej książce zatytułowanej K moři. Również w jej nowym zbiorze trzech rozbudowanych opowiadań głównym tematem są relacje rodzinne. Tym razem autorka jednak przyjęła stylizację dziecka-opowiadacza. W pierwszych dwóch tekstach narratorem są dzieci, w trzecim narratorką jest wprawdzie dorosła już kobieta, ale ciężar opowieści stanowią jej wspomnienia z dzieciństwa. We wszystkich opowiadaniach bohaterowie próbują uporać się z pewną rodzinną traumą, która oddala ich od najbliższych i zmusza do poszukiwania tożsamości oraz miejsca w rodzinie. Nie chodzi jednak o dramatyczne zwroty akcji jak z filmu, które wywracałyby życie bohaterów do góry nogami - to, co istotne, rozgrywa się w ich wnętrzu. Autorka potrafi jednak wciągnąć czytelnika w tę bardzo intymną sferę na tyle, że ten jest w stanie dzielić nawet najsubtelniejsze wewnętrzne poruszenia i postrzegać je jak prawdziwe dramaty egzystencjalne. To wydaje się nieco paradoksalne, bo język narracji raczej zniejednacza temat i rejestruje go jakby chłodnym okiem kamery. W tym jednak także objawia się talent narracyjny Petry Soukupovej. Nowa książka, lapidarnie zatytułowana Zniknąć, przedstawia zatem w ramach współczesnej literatury czeskiej pozycję, która nie przyciąga czytelnika powierzchowną ekskluzywnością, lecz zmusza go do refleksji nad pozornie niedramatycznymi momentami jego życia. I między innymi w tym właśnie tkwi sens każdej dobrej literatury.