Słoń afrykański to ssak z rzędu trąbowców, który osiąga wysokość nawet do 4 m. Słonie można spotkać w lasach deszczowych, na sawannach i występują aż do obszarów górskich do 5000 m n.p.m. Słonie są stosunkowo przystosowawcze - ważne jest dla nich jedynie wystarczające zaopatrzenie w pożywienie i wodę na terenie ich terytorium. Do charakterystycznych cech należą dwa czułe „paliczki” na końcu wrażliwej trąby, która służy do oddychania, węchu, picia, kąpieli i podawania pokarmu. Kolejną wyraźną cechą są olbrzymie, silnie ukrwione małżowiny uszne na dużej głowie, dzięki którym tracą dużo nadmiaru ciepła i zapobiegają przegrzewaniu się podczas gorących afrykańskich dni. Słonie afrykańskie są zwierzętami stadnymi i trzymają się razem w wysoko zorganizowanych grupach składających się z dziesięciu do dwunastu samic i ich młodych. Słonie są zwierzętami roślinożernymi. Ich dieta zależy bezpośrednio od tego, gdzie się znajdują. Wszyscy jednak muszą spożywać dziennie aż do 225 kg pożywienia. Tak dużą ilość jedzenia muszą pobierać przez 15 do 18 godzin dziennie. Pozostają im więc tylko około 4 godziny dziennie na sen. Poza tym pokarm nie jest dobrze przyswajany w organizmie i wykorzystuje się tylko w 35-40%, dlatego słoń produkuje dziennie do 180 kg kału i 40-60 litrów moczu. Młode rodzi się zazwyczaj jedno po 22-miesięcznej ciąży. W wyniku działalności ludzi liczba słoni zmniejsza się rocznie o około 8%. Myśliwi nie tylko zabijają dorosłe, często rekordowo stare i duże słonie, ale razem z nimi giną także ich osierocone młode. Na wolności słonie dożywają 65-70 lat.