Wielotomowa saga opowiada o wydarzeniach sławnej i burzliwej epoki XV wieku w Królestwie Czeskim. Być może żadna inna historyczna epoka naszej przeszłości nie jest w powszechnych wyobrażeniach tak kontrowersyjna jak właśnie husytyzm. Tamte czasy są dla historycznego opisu tym bardziej skomplikowane, że obie strony, katolicka i kalisznicka, w pewnym sensie miały rację, ale jednocześnie obie dopuszczały się bezprawia. Być może po raz pierwszy w naszej literaturze pojawia się dzieło, które toczy się w obu zwaśnionych obozach, nie faworyzując żadnego z nich. Próbuje uchwycić powody, dla których biedni stanęli przeciwko bogatym, prosti przeciwko wykształconym, Czesi przeciwko Niemcom, oraz jak zakończył się konflikt rozsądnych z fanatykami. Historycznie wiernie opisane wydarzenia tworzą tło dla czytelnej i pasjonującej opowieści o rozgałęzionej rodzinie Prokopów, której członkowie stają naprzeciw sobie na skutek nieubłaganego losu. Drugi tom dzieje się w latach 1416-1425. Rodzina Prokopów się powiększa i każdy jej członek szuka szczęścia gdzie indziej; spotykamy ich w Táboře, wśród umiarkowanych mieszczan praskich, po stronie Rožmberków i w szeregach prześladowanych zakonników. Książka opisuje wzrost nastrojów rewolucyjnych w kraju, budowę Táboru, pierwsze krucjaty przeciwko ziemi, walkę o cztery artykuły praskie oraz śmierć Jana Žižky.