Żaden „profesjonalista” nawet w dzisiejszych, technicznie zaawansowanych czasach nie pozwoli sobie na lekceważenie morza, niebezpieczeństw na morzu, różnych niewyjaśnionych zjawisk podczas żeglugi ani różnych własnych odczuć, które po latach służby jakby próbują coś zasugerować. W odesskiej akademii morskiej uczono nas, że jeśli nie mamy pewności, zawsze powinniśmy uważać się za zagrożonych i postępować odpowiednio. To oznacza, że nawet jeśli na statku mamy GPS, zawsze należy określać pozycję także innymi, niezależnymi metodami - zarówno lądowymi, jak i astronomicznymi. Słońce, gwiazdy - one nigdy w historii nie zawiodły i nie zawiodą. Niebezpieczeństwo ze strony morza zawsze istnieje - i nie ma znaczenia, czy płyniesz na lotniskowcu, krążowniku, statku handlowym, czy na jachcie o zanurzeniu jednego metra. Może zdarzyć się cokolwiek. GPS może ulec uszkodzeniu, nawet jeśli mamy zapasowy, z różnych nieprzewidzianych przyczyn. Może zawieść radar. Może przerwać się powiązanie między GPS a radarem. Nam kiedyś zdarzyło się podczas wypływania z portu w Rijece w nocy, że nagle przestał działać żyrokompas. Natychmiast zmieniło się wyświetlanie na radarze. Zanim człowiek się zorientował, mogło dojść do katastrofy, bo kurs miał się zmienić. Wtedy pomogło natychmiastowe wyjście na górny pokład i określenie pozycji za pomocą namiaru z kompasu magnetycznego. Chcę przez to powiedzieć, że nawet dziś konieczna jest znajomość klasycznych metod nawigacji i astronawigacji. I co ważne - trzeba je mieć „wyćwiczone”. Zatem na statku (jachcie) konieczne jest posiadanie sekstantu, chronometru, stoperów, Nautical Almanac i tablic morskich. Polecam mieć jakieś uniwersalne - na przykład Norie’s Nautical Tables. kpt. inż. Jiří Konár