Zapisy bibliograficzne są świadectwem historii, kryją niezliczone wskazówki i ślady prowadzące do niezwykłych niekiedy ustaleń. Jedynie trzeba nauczyć się z nich korzystać i doceniać. Autorka snując swoje refleksje nad „Bibliografią Polską 1901-1939” opisuje różne aspekty pracy redaktora tak specyficznego dzieła. Wskazuje na rangę retrospektywnej bibliografii narodowej jako wyjątkowego źródła informacji o dorobku naszej kultury oraz poziom trudności w jego dobrym opracowaniu. Opisuje szczególne typy publikacji, nieco zapomniane i mniej zauważane w ogromie całej produkcji wydawniczej. Wiele uwagi poświęca różnym twórcom, których nazwiska znajdziemy w zapisach bibliograficznych wierząc, że dzieje pojedynczych osób składają się na całą historię. Druga połowa XX wieku została naznaczona skutkami tragicznych wydarzeń II wojny światowej i późniejszych zmian politycznych. „Bibliografia Polska 1901-1939” stanowi zapis niezwykłych dokonań przedwojennej generacji. Autorka zdradza swoje fascynacje pracą bibliografa w absolutnie starym stylu, łączy wykonywaną pracę z pasją i miłością do książek. Kontakt z bibliografią to dla autorki nie tylko codzienny obowiązek, ale przede wszystkim hobby i źródło pogłębiania osobistych zamiłowań. ukryj opis