Sebastião Salgado jest jednym z najbardziej znanych brazylijskich i światowych fotografów. Brazylia to kraj, gdzie na ulicy padają strzały w kierunku dzieci, gdzie setki tysięcy bezrolnych muszą nielegalnie zajmować ziemię, a dziesiątki aktywistów ich ruchów znikają bez śladu - jako ofiary paramilitarnych grup wynajmowanych przez tych, którzy mają władzę i pieniądze. Gdy Salgado miał pięć lat, jego rodzina przeprowadziła się do miasteczka, potem mieszkał w São Paulo, jednym z najbardziej zaludnionych miast świata. Z powodów politycznych został zmuszony opuścić ojczyznę. Obecnie mieszka we Francji. Salgado utrwala na swoich zdjęciach rzeczywistość taką, jaka jest: cierpienie i fakt, że ludzkie życie w niektórych częściach świata, jak Rwanda, Brazylia, Nigeria czy Bośnia, praktycznie traci wartość. Szczególnie poruszające są jego zdjęcia perspektywiczne, na których anonimowy ludzki tłum na dużej czarno-białej fotografii zyskuje prawdziwą głębię. Swoje ujęcia Salgado komponuje podobnie jak obrazy starych mistrzów. Kompozycja i główny bohater - to, co w danym momencie się stało: fotografia potrafi to uchwycić. Brazylijski fotograf spotykał podczas swoich podróży wiele dzieci. „Zawsze rozstępowały się wokół mnie, dopiero kiedy ustawiłem je ładnie w rzędzie i zrobiłem zdjęcie, dawały mi spokój,” „Przeżyły już tak wiele, że w ich spojrzeniach jest doświadczenie dorosłych, mądrych i pogodnych,” mówi o duszach dzieci fotograf. W ten sposób powstała cała seria portretów dzieci, których twarze są prawdziwe. Kształty kratek, za którymi więzione są dzieci w getcie Hočkinova miasta, mają ostre kontury - a przerażone twarze wystające spod nich ostro kontrastują na czarno-białej fotografii. Martwe ciała i szczątki rozkładających się zwłok nie wyglądają na czarno-białych zdjęciach tak naturalistycznie. Tym bardziej jednak są poruszające. Sebastião Salgado nie jest klasycznym fotoreporterem, lecz raczej fotografem ludzkim, wrażliwym i potrafiącym współczuć cierpiącym. Jest też artystą, który staje po stronie uciskanych i poniżanych. „Przyjechałem do Brazylii, by fotografować buntowniczych rolników - są dla mnie jednym z ostatnich ruchów oporu na tym świecie,” powiedział o swoich zdjęciach brazylijskiego ruchu bezrolnych Movimento Sem Terra. Co znajdziemy w jego książce Genesis? Wulkan Galápagos, pingwiny, lwy morskie, kormorany i wieloryby z Antarktydy i południowego Atlantyku, brazylijskie aligatory i jaguary, lwy, lamparty i słonie z Afryki, izolowane plemię Zo'é głęboko w amazońskiej dżungli; lud Korowajów na poziomie epoki kamienia z Zachodniej Papui, koczowniczych hodowców bydła Dinka w Sudanie; koczowników i ich stada reniferów za kołem polarnym; społeczność Mentawai z dżungli na wyspach na zachód od Sumatry; lodowce na Antarktydzie, wulkany w środkowej Afryce, półwysep Kamczatka, pustynie Sahary, czarni mieszkańcy nad rzeką Juruá w Amazonii, wąwóz Wielkiego Kanionu, lodowce Alaski... i wiele więcej. Salgado poświęcił pracy nad tą książką tyle czasu, energii i pasji, że porównuje ją do swojego „miłosnego listu do planety.”