Trzeci tom Wróżbiarstwa w starożytnej Grecji podtytułem Ziemia i umarli przynosi w trzech częściach omówienie pięciu grup indukcyjnych technik wróżebnych, które były używane w kulturze greckiej i rzymskiej oraz w średniowieczu. Część zatytułowana "Liczby" informuje o tle i źródłach metod, które w mniejszym lub większym stopniu łączyły proste procedury liczbowe z wiarą w szczególne znaczenie cyfr od jednego do dziesięciu. Dział nazwany "Ziemia" opisuje zarówno metodę, znaną jedynie ze średniowiecza, opartą na interpretacji figur z punktów "losowo" tworzących się najczęściej na ziemi lub w piasku, jak i parę technik, które próbowały korzystać ze szczególnych właściwości kamieni i węży. Ostatnia i najobszerniejsza część, zatytułowana "Umarli", mapuje osiem praktyk nekromantycznych, ich zasady oraz szersze tło, z którego się wywodziły. Podobnie jak oba poprzednie tomy, także ten oferuje zarówno dużą ilość danych i odwołań z różnych epok i kultur, jak i liczne przekłady tekstów pierwotnych, z których wiele ukazuje się po raz pierwszy w języku czeskim. Chociaż książka jest przeznaczona przede wszystkim dla historyków religii i myśli, wykład jest dobrze dostępny także dla czytelników, którzy nie zajmują się zawodowo religią i historią, lecz interesują się korzeniami zjawisk, które w takiej czy innej formie pojawiają się do dziś (przede wszystkim w ezoteryce i "mądrości ludowej").