Kolejna z serii publikacji poświęconych znanemu amerykańskiemu myśliwcowi Bell P-39 Airacobra. Samolot wyróżniał się nietypową koncepcją: ciężar silnego uzbrojenia umieszczonego w dziobie projektanci zrównoważyli przez zabudowanie jednostki napędowej za kabiną pilota. Wybrane rozwiązanie miało dzięki umieszczeniu silnika w pobliżu środka ciężkości zapewnić dużą zwrotność i gibkość. Słabe osiągi na wysokości sprawiły jednak, że P-39 podczas II wojny światowej na większości teatrów działań (z zaszczytnym wyjątkiem frontu wschodniego) nie doczekał się zbyt wysokiej oceny. Druga część poświęcona jest wariantom Airacobra Mk.I, P-400, P-39D-1 i P-39D-2, u których zwykle kojarzony z typem 37 mm działko kadłubowe zostało zastąpione lżejszą bronią kalibru 20 mm. Uwzględniono początkowe doświadczenia z samolotem w brytyjskim Królewskim Lotnictwie, w tym krótką służbę operacyjną w 601. squadronie RAF. To właśnie w tej jednostce na Airacobrach Mk.I latali także piloci czechosłowaccy. Czytelnik pozna też bardziej szczegółowo wstępne bojowe wystąpienia Airacobr w barwach amerykańskiego lotnictwa armijnego na wyspie Nowa Gwinea na Pacyfiku. To właśnie tam Bell P-400 (podobnie jak P-39D i P-39F, technicznie omówione w pierwszej części serii) zmierzyły siły z doskonałym japońskim myśliwcem morskim Mitsubishi A6M2 (Zero).