Przestępcy są przeznaczeni tylko po to, by umrzeć, jak słusznie podejrzewa główny bohater tej opowieści, były student prawa Helmut Kalmeder, który z powodu entuzjazmu dla myśli komunistycznej i swojej uporczywej natury spędził kilka lat w obozie koncentracyjnym Dachau. W rzeczywistości był niezdolny do służby na froncie, więc nie miał zaszczytu walczyć za wodza. Rozkaz z października 1942 roku zmieni los nie tylko jego, lecz także innych podobnych mu mężczyzn. Mężczyźni fizycznie zdolni do walki zostają przewiezieni z więzień i obozów koncentracyjnych do ośrodka szkoleniowego Heuberg, gdzie przechodzą szkolenie i przygotowuje się ich do wypełniania obowiązków zwykłych niemieckich żołnierzy. Nie tylko złodzieje, mordercy czy defraudanci, lecz także przeciwnicy polityczni i wyznaniowi odnajdują swój los jako członkowie batalionu karnego 999, i to nie tylko na Bałkanach, lecz później także na froncie wschodnim, aby tam umrzeć za ojczyznę, w której ideały ledwie ktoś z nich naprawdę wierzył, i za wodza, którego prawie nikt już nie uznawał. Książka, oparta na osobistych przeżyciach autora, który sam jako zwykły żołnierz brał udział w walkach podczas drugiej wojny światowej, przedstawia bardzo osobisty i przekonujący obraz życia skazańców w Trzeciej Rzeszy, którzy jako nieodpowiedni do służby wojskowej trafili do „piekła” obozu szkoleniowego, gdzie ludzkie życie nie znaczyło nic. Autor jednocześnie ukazuje, jak to wyglądało za fasadami tzw. wielkiej wojny, gdzie toczyły się codzienne, drobne walki o przetrwanie.