Przedkładana publikacja została ujęta systematycznie - od historii receptur magistraliter, przepisów prawnych dotyczących IVLP, zasad leczenia miejscowego, przeglądu vehikul aż po sedno publikacji, czyli Receptariusz magistraliter preparatów zewnętrznych. Receptariusz jest podzielony na grupy w zależności od mechanizmu działania głównych substancji czynnych. Każda pozycja jest przejrzyście rozbita na podrozdziały, podające skład, charakterystykę, wskazania, przeciwwskazania, działania niepożądane, interakcje, sam rozpis receptury, sposób przygotowania, ostrzeżenia, wskazówki dotyczące przechowywania oraz zalecaną trwałość. Na końcu książki znajduje się wykaz półproduktów stosowanych w przygotowaniach magistraliter, przy każdej pozycji uzupełniony o skład, charakterystykę, niezgodności, wskazówki dotyczące przygotowania oraz inne praktyczne i technologiczne informacje. Następnie zamieszczono przegląd substancji leczniczych i pomocniczych z opisem, informacjami o rozpuszczalności, działaniu i zastosowaniu, dalej wykaz najważniejszych niezgodności, słowniczek łacińskich skrótów i liczebników oraz słowniczek synonimów substancji leczniczych i pomocniczych używanych w preskrypcji magistraliter.

Chociaż preskrypcja magistraliter obecnie nieco ustępuje masowo produkowanym preparatom zewnętrznym (HVLP), nadal ma swoje miejsce. Przede wszystkim tam, gdzie potrzebne jest indywidualne leczenie miejscowe, czyli także indywidualna receptura. Indywidualizacja jest w współczesnej medycynie bardzo podkreślanym pojęciem - w diagnostyce, leczeniu i w podejściu do pacjenta. I tak, choć zindywidualizowane leczenie miejscowe wywodzi się z historycznych korzeni, ma ogromne, aktualne znaczenie.