Praca ma na celu aplikację pojęcia bezpieczeństwa ontologicznego do analizy konwersacji w celu interpretacji rytualnych form naprawy w codziennej rozmowie. Analiza empiryczna dotyczy sytuacji zagrożenia naturalnego przebiegu rozmowy. Do analizy wykorzystana została rytualna analiza konwersacji Ervinga Goffmana, prace autorów z kręgu analizy konwersacyjnej oraz lingwistyczne teorie konwersacji (przede wszystkim teoria grzeczności). Materiał badawczy tworzą nagrania rozmów ze słuchaczami z porannego programu radiowego. Z analizy wynika, że w sytuacjach radykalnej zmiany tożsamości mówiącego konieczne jest ponowne otwarcie rozmowy w celu przywrócenia poczucia normalności sytuacji oraz odzyskania zaufania do rozmówcy. Otwarcie rozmowy bowiem zawiera naturalne miejsce na samoidentyfikację rozmówcy. Jednocześnie odkrycie mistyfikacji powoduje konieczność rytualnej naprawy, bowiem zagraża ona 'twarzy' uczestników. Akceptacja naprawy przez rozmówcę ramuje sytuację jako żart, brak akceptacji natomiast prowokuje u obu stron konieczność użycia agresywnych technik obrony 'twarzy'. ukryj opis