Mężczyźni są coraz słabsi. Coraz mniej męskich cech przejawiają. Zjawisko to godzi nie tylko w nich samych, ale również w kobiety. W damsko-męskie relacje, w życie rodzinne, społeczne, państwowe. Sprawa jest poważna. Na tyle, żeby o niej rozmawiać. Wysłuchać, co ma na ten temat do powiedzenia kobieta (a przy okazji terapeutka), zapoznać się z opinią mężczyzny, który jest specjalistą w dziedzinach psychologii i medycyny. W wyniku tej rozmowy powstała książka. Jest ona owocem wartkiego dialogu Piotra Pałagina i Elżbiety Szwaczkiewicz. A ten powstał z obserwacji życia. Nie trzeba być bardzo bystrym obserwatorem, żeby zauważyć, że na Ziemi żyją dwie płcie. Może to jakiś eksperyment siły wyższej, ale są, twierdzi Pałagin i zauważa dalej: Zapewne ta siła wyższa nie wartościuje płci. Ludzie to robią. I rozmowie z Elą Szwaczkiewicz, powołując się między innymi na życie publiczne, badania naukowe, doświadczenie życiowe swoje oraz swoich pacjentów, zagłębiając się we współczesne bajki opowiadane naszym dzieciom, a także bajki opowiadane kobietom przez feministki, podążając śladami ludzkiej natury i nieludzkiej kultury, wyjaśnia co wynika z tego, że kobieta i mężczyzna różnią się między sobą. Autorzy uważają, że kwestionowanie założenia o dwupłciowości zagraża naszemu poczuciu bezpieczeństwa. Przeczy naszemu codziennemu doświadczeniu i poczuciu, że są rzeczy, które trzeba udowadniać. Bo tak naprawdę...