Jan Blahoslav, braterski biskup o niezwykłych zainteresowaniach intelektualnych, przetłumaczył i w latach 1564 i 1568 kazał w Ivančicach wydrukować Nowy Testament, który w latach 90. XVI wieku został przejęty do Biblii krolewickiej. Jest to pierwsze tłumaczenie tekstu biblijnego na język czeski według oryginalnego greckiego rękopisu. Odbija się w nim charakter wykształcenia Blahoslava, które było ukierunkowane na filologiczne podejście do teologii. Blahoslav, który w swojej pracy konfrontował szereg współczesnych wydań tekstu greckiego i łacińskiego, był dogłębnie zaznajomiony z biblistycznymi pracami Erasma z Rotterdamu, Theodora Bezy i innych ówczesnych autorytetów. Dużą uwagę poświęcał także starszym czeskim przekładom, gdyż jego celem nie był tekst zbyt odbiegający od ciągłości krajowej tradycji tłumaczeniowej. Był przekonany, że przesłanie Biblii należy przekazywać przy użyciu wysokiego stylu literackiego i temu stanowisku podporządkował dobór środków wyrazu. Tą samą drogą później poszła także grupa tłumaczy Biblii krolewickiej. Monografia, będąca wkładem w zagadnienia transmisji tekstu biblijnego na język narodowy, przedstawia pracę Blahoslava w szerszym kontekście historycznym i kulturowym. Próbuje też znaleźć odpowiedź na niektóre dotąd otwarte pytania związane z pierwszym wydaniem tego tłumaczenia, z którego do dziś nie zachowały się dwa fizycznie ani typograficznie w pełni zgodne egzemplarze.